Menu
Ως επίθετο σημαίνει “έλλειψη πνεύματος ή φαντασίας.” Σε ορισμένες κοινότητες, εκείνοι που ταξιδεύουν χρησιμοποιώντας μικροσκοπικούς τροχούς, όπως πατίνια, skateboards και σκούτερ, καθώς και χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων περιλαμβάνονται επίσης ως πεζοί. Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο παίρνει τη βασική του μορφή και αναφέρεται σε κάποιον που περπατά.
Η καλή γνώση και η τήρηση του Κ.Ο.Κ. είναι απαραίτητη για όλους τους χρήστες των οδών. Ανάμεσά τους η πιο ευπαθής ομάδα είναι οι πεζοί. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΠΕΖΟΣ. Ως πεζοί οφείλουμε να γνωρίζουμε κάποιους κανόνες που καθορίζουν την συμπεριφορά μας.
Η χώρα μας δυστυχώς κατέχει μια πρωτιά σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και αυτή είναι των τροχαίων ατυχημάτων. Σε αυτό τον αυξημένο αριθμό εκτός από τα τροχαία μεταξύ οχημάτων, συμπεριλαμβάνονται και τα ατυχήματα με θύματα τους πεζούς.
Θα αναλύσουμε κάποιους κανόνες, οι οποίοι ισχύουν για όλες τις χώρες του κόσμου και πρέπει να τους σεβόμαστε σε όποιο μέρος και αν βρεθούμε. Αυτό είναι εξάλλου που θα μας καθορίσει ως σωστό χρήστη της οδού. Τι σημαίνει «σωστός» χρήστης της οδού; Μα φυσικά, αυτός που φροντίζει και μεριμνά για την ασφάλεια την δική του και των υπόλοιπων χρηστών.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι κανόνες του δρόμου, οι πινακίδες και τα σήματα, έχουν δημιουργηθεί για να τα ακολουθούμε και να μην τα παραβλέπουμε. Θεωρούμε ότι ο οδηγός ενός οχήματος μπορεί να μας δει σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου και αν στεκόμαστε. Αυτό είναι μια ψευδαίσθηση.
Οι κινήσεις μας πρέπει να δίνουν στους οδηγούς το περιθώριο της πρόβλεψης. Είναι χρέος των πεζών να κάνουμε αισθητή την πρόθεση μας εάν πρόκειται να διασχίσουμε τον δρόμο σε μη προβλεπόμενα σημεία, όπως είναι οι ειδικά διαμορφωμένες διαβάσεις. Καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας ένας πεζός πρέπει να γνωρίζει ότι ακόμα και τα ρούχα του βοηθούν να είναι καλύτερα ορατός.
Π.χ. όταν φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα και κυρίως τις νυχτερινές ώρες να φοράμε κάποιο ανακλαστικό στοιχείο, τα οποία μπορούν να δουν οι οδηγοί χρησιμοποιώντας προβολείς έως και τρεις φορές πιο μακριά από τα μη ανακλαστικά υλικά. Τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι κάποιος που κάνει τζόκινγκ, ένας ιδιοκτήτης κατοικίδιου κλπ.
Ένα μεγάλο σφάλμα που κάνουμε είναι να μην δίνουμε την δέουσα προσοχή στο περιβάλλον γύρω μας. Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές έχουμε τόσα πράγματα στο μυαλό μας με αποτέλεσμα να αποσπάται η προσοχή μας.
Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν κινητές συσκευές όταν περπατούν, είτε για να στείλουν κάποιο μήνυμα, είτε να μιλήσουν, είτε απλά και μόνο για να ακούσουν μουσική. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να “απενεργοποιείται” η όραση και η ακοή μας και συνεπώς να μην μπορέσουμε να αντιληφθούμε κάποιο κίνδυνο.
Σε αστικές περιοχές η απόσπαση της προσοχής είναι σαφώς μεγαλύτερη, διότι υπάρχουν περισσότεροι παράγοντες, από έναν άλλον πεζό, μέχρι ένα αυτοκίνητο ή μια πινακίδα που μπορεί να τραβήξει το βλέμμα μας. Για όση ώρα είμαστε εκτεθειμένοι στο οδικό δίκτυο πρέπει να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση.
Το τρίπτυχο της ασφάλειας είναι : σταματάμε, κοιτάμε και ακούμε.
Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται αυστηρά και μόνο τα πεζοδρόμια ή μονοπάτια, εάν παρέχονται. Σε περίπτωση μη ύπαρξης τους, βαδίζουμε αντίθετα από τη φορά των αυτοκινήτων ώστε να μπορούμε να προφυλαχθούμε. Διασχίζοντας το δρόμο σταματάμε και ελέγχουμε με προσοχή αν έρχεται κάποιο όχημα. Περνάμε μόνο όταν βεβαιωθούμε ότι είναι ασφαλής και από τις δύο κατευθύνσεις. Αποφεύγουμε να διασχίσουμε το δρόμο ανάμεσα σε παρκαρισμένα οχήματα, γιατί οι οδηγοί είναι πολύ πιθανό να μην μας δουν.
Όταν παρατηρούμε ότι ένα όχημα κάνει κάποιο ελιγμό στάθμευσης, τότε παραμένουμε στο πεζοδρόμιο έως ότου τελειώσει την διαδικασία. Σε περίπτωση που βρισκόμαστε σε στροφή, φροντίζουμε να έχουμε διασχίσει τον δρόμο πριν την στροφή ή πολύ μετά από αυτή, ποτέ μα ποτέ μέσα στην στροφή.
Τα ασφαλέστερα μέρη για να διασχίσουμε έναν δρόμο είναι οι διαβάσεις, πεζογέφυρες και φανάρια, σημεία τα οποία οι οδηγοί περιμένουν να δουν πεζούς. Δεν περνάμε ποτέ αν δε βεβαιωθούμε ότι το φανάρι είναι σταθερά πράσινο για τους πεζούς. Αν αυτό αναβοσβήνει περνάμε το δρόμο με προσοχή. Σε οποιαδήποτε, βέβαια, περίπτωση θα πρέπει πάντα να ελέγχουμε ότι η κυκλοφορία έχει σταματήσει πριν ξεκινήσουμε.
Εάν τώρα δεν υπάρχει διάβαση, τότε εντοπίζουμε μια περιοχή όπου θα έχουμε την καλύτερη δυνατή ορατότητα της κυκλοφορίας και περιμένουμε να δημιουργηθεί ένα κενό στην κίνηση που θα παρέχει αρκετό χρόνο για να διασχίσουμε με ασφάλεια και εννοείται ότι θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε την κυκλοφορία καθώς διασχίζουμε.
Ένα συνηθισμένο λάθος που πρέπει να αποφεύγουμε είναι να διασχίζουμε διαγώνια, και όχι κάθετα, έναν δρόμο, με αποτέλεσμα να είμαστε περισσότερη ώρα εκτεθειμένοι.
Συνηθίζουμε να λέμε στον οδηγό ενός οχήματος ότι οδήγηση και αλκοόλ δεν πάνε μαζί. Το ίδιο ισχύει και για έναν πεζό. Είναι πολύ λογικό, διότι έχει ακριβώς τις ίδιες συνέπειες. Μας δημιουργεί μια σειρά από ψευδαισθήσεις, επηρεάζεται η αντίδραση και η κρίση μας με αποτέλεσμα να μην είμαστε σε θέση να κρίνουμε την ταχύτητα των οχημάτων ή να υπολογίσουμε την απόστασή τους από εμάς, γεγονός που θα αυξήσει τον κίνδυνο τραυματισμού στο δρόμο.
Ο πεζός ο οποίος τραυματίζεται θανάσιμα από τροχαίο θεωρείται και είναι συνυπαίτιος του ατυχήματος, εφόσον έχει κάνει χρήση οινοπνεύματος πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια.
Είναι υποχρέωση όλων των πεζών να κατανοούμε ότι πρέπει να συμμορφωνόμαστε με τους κανόνες του Κ.Ο.Κ. , που συχνά όμως αγνοούμε ότι ο νόμος δεν αφορά μόνο τα οχήματα. Κανόνες που εάν καταπατηθούν ο παραβάτης τιμωρείται, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Δυστυχώς, τόσο το πρόστιμο, όσο και οι κανόνες μπορεί να μην εφαρμόζονται σχεδόν ποτέ σήμερα, για αυτό και θρηνούμε πολλά θύματα. Έως πότε όμως;
Πάμε να δούμε όμως ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης ενός οδηγού;
Η ασφάλεια είναι κοινή ευθύνη. Να προσέχουμε για τους πεζούς παντού, ανά πάσα στιγμή. Όταν οδηγούμε σε δύσκολες συνθήκες, όπως νύχτα ή κακοκαιρία, θα πρέπει να κινούμαστε με πολύ μικρότερη ταχύτητα. Καθώς πλησιάζουμε σε μια διάβαση, επιβραδύνουμε και ετοιμαζόμαστε να σταματήσουμε και να παραχωρήσουμε προτεραιότητα. Καλό θα ήταν να σταματήσουμε πολύ πίσω, για να δώσουμε σε άλλα οχήματα την ευκαιρία να δουν τους πεζούς που διασχίζουν, ώστε να μπορούν επίσης να σταματήσουν.
Ένας από τους βασικούς κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς είναι να μην προσπερνάμε οχήματα τα οποία είναι σταματημένα σε διάβαση πεζών. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν άνθρωποι που διασχίζουν που δεν μπορούμε να δούμε. Όσον αφορά τα όρια ταχύτητας, ειδικότερα μέσα σε κατοικημένες περιοχές θα πρέπει να μην τα παραβιάζουμε, πιο συγκεκριμένα όταν παρατηρούμε πυκνή κίνηση πεζών, για να έχουμε το περιθώριο αντίδρασης σε περίπτωση που κάποιος διασχίσει απότομα τον δρόμο και κυρίως στις σχολικές ζώνες και σε γειτονιές που υπάρχουν παιδιά.
Γνωρίζουμε όλοι μας πως η πιο ευπαθής ομάδα πεζών είναι αναμφισβήτητα τα παιδιά, τα οποία δεν πρέπει να είναι μόνα τους στο πεζοδρόμιο ή στο δρόμο και ειδικότερα σε ηλικία κάτω των 10 ετών. Όπως κάθε ενήλικας, έτσι και κάθε παιδί είναι διαφορετικό, αλλά εξελικτικά τα περισσότερα παιδιά δεν μπορούν να κρίνουν την ταχύτητα και την απόσταση των επερχόμενων αυτοκινήτων μέχρι αυτήν την ηλικία.
Αυτό που πρέπει κάθε ενήλικας να συνειδητοποιήσει είναι ότι το βασικότερο όλων είναι το πώς φερόμαστε εμείς ως πεζός, εφόσον ένα παιδί βλέπει και αντιγράφει τις κινήσεις μας. Πρέπει πάντα να τα κρατάμε από το χέρι, ακόμα και κατά την διάρκεια που βρισκόμαστε στο πεζοδρόμιο.
Είναι χρέος μας να διδάξουμε και να ενισχύσουμε τις συνήθειες ασφάλειας των παιδιών ως πεζοί. Πρέπει να τους εξηγήσουμε ότι πριν διασχίσουμε έναν δρόμο σταματάμε στην άκρη του πεζοδρομίου και περιμένουμε να περάσουν όλα τα οχήματα.
Πολλές φορές αυτό είναι πιο εφικτό μέσα από βιβλία και ιστορίες για τους δρόμους, τα οχήματα και τους πεζούς για να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση των παιδιών. Όταν βάζουμε το παιδί στο αμάξι, να το κάνουμε από τη μέσα πλευρά και όχι από εκείνη του δρόμου. Έτσι θα συνηθίσει, θα το κατανοήσει καλύτερα και στην συνέχεια θα του γίνει βίωμα και θα το κάνει μόνο του.
Ένα άλλο συχνό φαινόμενο είναι να συναντούμε ή να συμμετέχουμε σε μεγάλες ομάδες ατόμων που περπατούν μαζί. Εάν δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, θα πρέπει να κινούμαστε στην άκρη του δρόμου με κατεύθυνση προς την κυκλοφορία και σε στοίχιση, ο ένας πίσω από τον άλλον.
Συνετό θα ήταν να αποφεύγονται απότομες κινήσεις που πιθανόν να αιφνιδιάσουν κάποιον οδηγό. Εάν κινούμαστε και είναι βράδυ σε κάποιο μέρος χωρίς πλήρη φωτισμό τότε ο πρώτος και ο τελευταίος θα πρέπει να φορούν κάποιο ρούχο με ανακλαστικό.
Και μην ξεχνάμε οφείλουμε όλοι οι χρήστες της οδού να μεριμνούμε και να ακολουθούμε κάποιους βασικούς κανόνες ασφαλείας, όχι γιατί θα μας επιβάλλουν κάποιο πρόστιμο, αλλά για να προστατέψουμε την ζωή την δική μας και των συνανθρώπων μας.
